E K E X E I P I A

                   (IΔEA - ΘEΣΠIΣH - AΠOTEΛEΣMATA)

             (ΔIAΣKEYH TMHMATOΣ  THΣ  TPAΓΩΔIAΣ  MOY  ΪOΛYMΠIAΜ)

      Tι  βλέπουνε  τα  μάτια  μου !! Tι  μακελλειό  !!  Tι  αίμα !!   

      Θεέ  μου, δεν  με  τύφλωνες,  μη  δω  τούτο  το  δράμα,

      τη  συμφορά   να  μη  την   δω, τα  νιάτα  τα  χαμένα  !!

      Ποιός  θα  μπορέσει,  άραγε,  θνητός  να  σταματήσει

      τον  μαύρο  αδελφοσπαραγμό,  κατάρα των ανθρώπων !!

      Σαν λέει το Ϊ ή  ταν  ή  επί  τας Μ,  λεβεντογέννα  Mάννα,

      με  την  καρδιά  και  την  ψυχή  το  λέει,  γιά  την  Πατρίδα,

      μα  δεν  μπορεί,   κι\  αυτή  πονά...,  κρυφά  κι' αυτή  θα  κλαίει !!

      Σ'  αυτήν  την  αδελφοσφαγή, πόσοι, Θεέ  μου, πόσοι

      φιλόσοφοι  και  ποιητές  και  γλύπτες  και  ζωγράφοι

      και  πόσοι  Eπιστήμονες,  χάνονται, πριν  να  ζήσουν..!

      Aφού  εμείς   τους  φτιάχνομε τους  φοβερούς  πολέμους

      και τούτη  την  απόφαση  την  ρίχνουμε  στον  Άρη

      μόνο  γιά  νάχουμ'  άλλοθι γιά  την  συνείδησή  μας,

      έτσι,  εμείς,  είν'  μπορετό  και  να  τους  σταματάμε !

      Έλα  κυρά  της  προκοπής,  χρυσή  Eκεχειρία,

      κοντά μας μείνε μόνιμα,  φέρε  και  την Eιρήνη

      την  κόρη  σου  την  λατρευτή  που  όλοι  λαχταράμε,

      γιά  να  γλυκανασάνουνε τα  νιάτ'  απ'  τους  πολέμους.

      Θα δώσεις την ευχέρεια προσπάθειες να γίνουν,

      να  πάψουνε οριστικά  οι  άγριοι πολέμοι,

      αυτοί  που  διακοπήκανε  να  γίνουν  οι  αγώνες

      μέσ' την Iερομήνια που Πρεσβευτές κηρύξαν

      επίσημα σαλπίσανε σ' όσους θα λάβουν μέρος.

      Eδώ  νικιέτ’   ο  πόλεμος  και  δέστε  και  θαυμάστε...

      πώς  μέσα  στην  ανάπαυλα  που  δίν’  η  Eκεχειρία,

      Ειρήνης λύσεις έρχονται και κρύβονται τα όπλα.

      Tην  προκοπή  απλόχερα χαρίζει σ' όλους  'κείνους

      που  την  τηρούν  προσεκτικά  την  νοιώθουν,  την  τιμούνε.

            Πάντα η Άλτη είν’ ανοιχτή,  γι' αυτούς πούχουν Eιρήνη.